Wat een start van onze reis! Na aankomst in Quito zijn we een dag later meteen doorgevlogen naar de Galapagos eilanden. Een week lang hebben we genoten van een prachtig schip, geweldige verzorging door de crew en natuurlijk van alle dieren op de eilanden. We hebben vele dieren van erg dichtbij gezien, gezwommen tussen zeeleeuwen, zeeschildpadden en haaien, en zelfs blauwe vinvissen (de grootste walvis en diersoort ooit op de aarde geleefd!) op nog geen 20 meter van onze boot gespot.

Bij aankomst op het vliegveld werd al gelijk duidelijk dat er deze week goed voor ons gezorgd zou worden. Het enige wat we hoefden te doen, was een blauw label aan onze tassen maken (de sticker voor op onze borst lieten we maar even achterwege...) en achter de gids aan het busje in stappen. De bagage volgde vanzelf en in no time zaten we aan boord van de Sagitta, het zeilschip dat ons verblijf voor de komende week zou zijn. Niet veel later hadden we onze eerste ‘ landing' en stonden we meteen tussen zeeleeuwen, leguanen, fregatvogels en blauwvoet jan-van-genten. Wat een geweldige ervaring om al die dieren van zo dichtbij te zien zonder dat ze van je schrikken! Doordat ze geen natuurlijke vijanden op het land hebben zijn ze totaal niet bang voor mensen en negeren ze je gewoon.

De volgende dag hebben we een bezoek gebracht aan het Charles Darwin-onderzoeksstation. Het belangrijkste wat ze hier doen, is het grootbrengen van reuze-landschildpadden voordat deze op hun eigen eiland uitgezet worden. Van deze schildpadden had vroeger elk eiland zijn eigen soort, veertien in totaal. Maar inmiddels zijn drie soorten door menselijk handelen uitgestorven en worden enkele andere ernstig bedreigd. Deze enorme schildpadden waren namelijk zeer geliefd bij zeelieden, omdat ze ondersteboven liggend op hun schild wel een jaar lang konden overleven zonder eten en drinken en zodoende een garantie voor vers vlees aan boord waren. Van een soort is er momenteel nog maar één individu over: Lonesome George. Verwoede fokpogingen om Lonesome George te laten paren met vrouwtjes van verwante soorten zijn op niets uitgelopen. George moet niets van de vrouwtjes weten (tenzij er eten te halen valt) en is bovendien onvruchtbaar. Met het sterven van George is het uitsterven van de vierde soort dus onvermijdelijk. Toch draagt George z'n steentje bij. Hij is het icoon van het Charles Darwin-station en brengt veel geld in het laatje om het uitsterven van andere soorten tegen te gaan.

Vele andere dieren zijn ook uniek voor de Galapagos. Zo vind je er aalscholvers die niet (meer) kunnen vliegen en eigenlijk meer weg hebben van pinguins. Het bijzondere is dat ze nog wel net zoals de vliegende aalscholvers hun vleugels drogen in de zon, een typisch aalscholver gedrag wat voor deze dieren totaal overbodig is geworden. ‘Echte' pinguins zijn er trouwens ook: de Galapagos pinguin is de enige pinguin die rond de evenaar voorkomt. Wat we verder nog gezien hebben: albatrossen, nazca jan-van-genten, Darwin's beroemde vinken (waar hij overigens NIET de evolutietheorie op gebaseerd heeft), flamingo's, land- en zeeleguanen (de enige leguaan die zwemt) en ontelbare vogelsoorten waarvan we beseffen dat de meesten van jullie niet op een opsomming hiervan zitten te wachten. Alleen de lavameeuw willen we jullie niet onthouden: nog slechts 400 broedpaartjes ter wereld en wij hebben maar liefst 3 individuen gespot! Kortom, een unieke ervaring!