Voor de tweede (en laatste) keer verlaten we Santiago. Na al onze stedentrips van de afgelopen weken kijken we er weer naar uit om de natuur in te gaan en pakken de nachtbus naar Pucon, in het merengebied van Chili. Dat we allebei als een blok geslapen hebben, blijkt wel als we de volgende ochtend niet in Pucon zijn, maar op slechts 3 uur rijden van Santiago. De bus heeft pech en na uren van stoppen, 100 meter rijden, sleutelen, 100 meter rijden, sleutelen en ga zo maar door moeten we overstappen in een andere bus. Een rit van 10 uur werd er uiteindelijk één van 19 uur.

In Pucon aangekomen volgt meteen de tweede teleurstelling. We waren hiernaartoe gekomen om de vulkaan op de foto te beklimmen en vervolgens al skieënd terug naar beneden te gaan. Maar het weer slaat om en zo is het niet verantwoord (en belangrijker nog: niet leuk) de vulkaan op te gaan. De volgende dag brengen we dus maar door met een boek en warme chocolademelk voor de haard van ons hostel (wat soms ook heel fijn is). Omdat het weer ook niet beter wordt, reizen we de dag erop meteen door naar San Martin de los Andes in Argentinië.

Ook daar, aan de andere kant van de Andes, is het slecht weer en omdat het dorpje nogal uitgestorven is (het is nog laagseizoen) heeft het helemaal iets triests. Bij gebrek aan openbaar vervoer huren we een autotje om in de omgeving een wandeling te kunnen maken. We lopen een berg op en de regen maakt plaats voor sneeuw. Het is wel een prachtig gezicht met die sneeuw in het bos! Na een paar uur komen we zo hoog dat we in de wolken terecht zijn gekomen en niets meer zien. We keren terug en warmen in San Martin op in de sauna!

Met onze huurauto rijden we de volgende dag een prachtige route van zeven meren naar Bariloche, de skispeeltuin van Wim-Lex en Max in Argentinië. Helaas voor ons is het skiseizoen net afgelopen. Het stadje doet heel Zwitsers aan met al z'n houten chaletjes en Sint Bernardhonden. Lokale specialiteiten zijn dan ook kaasfondue en zuurkool en niet te vergeten chocola! In Bariloche huren we een dag mountainbikes om langs nog meer mooie meren te fietsen, gaan nog een dagje raften (de ‘beginnersrivier' in Mendoza smaakte naar meer) en we hebben geparapent!! Dat laatste was echt een onvergetelijke ervaring! Zo onbeschrijflijk mooi om zwevend langs besneeuwde bergtoppen uit te kijken op al die meren!

Vanuit Bariloche steken we weer de grens over naar Chili. Goed voor de verzameling stempels in onze paspoorten maar we zijn steeds toch weer een dag in de war, met name omdat het ritme van de twee landen zoveel verschilt. In Argentinië is het de normaalste zaak van de wereld om om half 12 's avonds nog een restaurant binnen te stappen en zie je voor 10'en eigenlijk niemand. In Chili daarentegen zijn winkels etc. al om 7 uur dicht en zit je na 9 uur alleen in het restaurant.We bezoeken Chiloé, een groot eiland voor de kust van Chili. Op Chiloé lijkt het alsof de tijd heeft stilgestaan. De mensen leven van de visserij en alle gebouwen zijn van hout en golfplaat. Het eiland is vooral beroemd om zijn houten kerken (ruim 150, waarvan 16 UNESCO werelderfgoed). En om zijn regen. Het regent hier ruim 3200 mm per jaar (tegen ruim 800 mm in Nederland). Op onze eerste dag op het eiland kayakken we in de regen, op dag 2 en 3 bezoeken we dorpjes en kerkjes in de omgeving (in de regen), op dag 4 maken we een wandeling door het regenwoud (en is het droog!) en nu zijn we aangekomen in Quellon, waar we wachten op de ferry die vannacht om 02.30 zal vertrekken. Quellon is een echt vissersdorpje waar je over de zatlappen op straat heen moet stappen en verder niets te beleven is. Gelukkig is het weer helemaal opgeklaard en is het uitzicht vanaf de haven prachtig.

Hopelijk blijft het weer zo als we morgen door de fjorden van Chili varen.