Inmiddels zijn we het land al weer uit, maar de afgelopen drie weken hebben we doorgebracht in het derde land van onze reis: Bolivia. We bezochten het Titicacameer, de administratieve hoofdstad La Paz, de pampa´s en de jungle nabij Rurrenabaque en staken via de enorme zoutvlakte Salar de Uyuni in het zuiden van Bolivia de grens over met Chili.

Het Titicacameer

Het Titicacameer is het hoogst gelegen bevaarbare meer ter wereld en ligt op zo´n 3800 meter hoogte op de grens van Peru en Bolivia. We verblijven eerst een dag aan Peruaanse kant, in Puno. Ons ééndaags verblijf valt toevallig samen met de opening van het academisch jaar van de plaatselijke universiteit. Puno noemt zich de folkloristische hoofdstad van Peru en dus wordt ook het nieuwe studiejaar gevierd met een enorme folkloristische optocht door de stad. Voor ons een leuke muziekale afsluiting van Peru!

We reizen door naar Copacabana, aan Boliviaanse zijde. Helaas heeft dit dorpje weinig weg van zijn illustere Braziliaanse naamgenoot. Toch hebben we ons hier een dag prima vermaakt, genietend van de zon en goedkope cocktails. En kunnen we nu tenminste zeggen dat we op Copacabana beach zijn geweest. Verder is Copacabana een toeristisch dorpje van vergane glorie, het best geïllustreerd door ons vervallen hotel. Maar wel met prachtig uitzicht op het meer!

De volgende dag hebben we een boottocht gemaakt naar Isla del Sol, een voor de Inca´s heilig eiland op het Titicacameer omdat volgens de legende hier de zon geboren is. Op de boot komen we in contact met twee andere Nederlandse stellen en via één van hen zelfs op het eiland met bekenden uit het Erasmus. De wereld is soms klein! Met z´n achten wandelen we over het eiland. ´s Avonds doet het eiland zijn naam eer aan en genieten we van een mooie zonsondergang.

La Paz

La Paz is niet zoals veel mensen denken de hoofdstad, maar zeg maar het Den Haag van Bolivia. De stad heeft een bizarre ligging, in een kom tussen de bergketens van de Boliviaanse altiplano (hoogvlakte). Hierdoor kan de stad alleen maar bergop uitbreiden, en voor La Paz geldt dan ook hoe lager je woont, hoe rijker/ beter de wijk. Wij gebruiken La Paz met name als uitvalsbasis om een tour naar de pampa´s (soort savanne) en jungle in Boliva te boeken.

Pioniers in de pampa

Vanaf La Paz vliegen we naar Rurrenabaque en maken we meteen kennis met vliegen in Bolivia. We waren door verschillende toeristen gewaarschuwd voor enorme vertragingen, maar bij ons leek alles soepel te verlopen. De vlucht was keurig op tijd, 20 minuten voor geplande vertrektijd zaten wij al in de gordels in het kleine 19-passagiers vliegtuigje. Maar... het vliegtuig blijkt overboekt en helaas voor ons behoren de overige passagiers tot een grote groep. Drie keer raden dus wie het vliegtuig moeten verlaten. Op dat moment begint ons gesteggel met de vliegtuigmaatschappij. Er is nog maar één latere vlucht die dag en ook die zit vol. We moeten maar op het vliegveld afwachten of er misschien mensen niet op komen dagen of dat er misschien morgen nog een plekje over is? Dit wel zonder bagage, want die was inmiddels met het andere vliegtuig in Rurrenabaque aangekomen. Overboeking kan gebeuren, zeker in een land als Bolivia, maar dat je daarna geen enkele rechten meer hebt en overal onderaan de lijst terecht komt is toch te erg voor woorden. Na veel getelefoneer met het bureautje van de pampatour dat onze vlucht had geboekt en zelfs met de manager van de luchtvaartmaatschappij krijgen we 10 minuten voor tijd toch een boardingpass voor de laatste vlucht van die dag. Ook nu waren er meer boardingpassen uitgedeeld dan stoelen in het vliegtuig (hoe moeilijk is het om tot 19 te tellen?) en moesten er mensen het vliegtuig verlaten...

Uiteindelijk komen we die dag dus toch nog in Rurrenabaque aan, vinden daar zelfs nog onze bagage en beginnen we de volgende dag aan onze tour door de pampa.

Na 5 uur stofhappen in een 4WD en onderweg nog met machettes een nieuwe weg door de jungle moeten hakken omdat een ongelooflijk dikke boom over de weg was omgevallen, komen we aan bij een gloednieuwe lodge in de pampa´s. Wij zijn de tweede toeristen die hier verblijven en speciaal voor ons zijn een chauffeur, een gids en een kok aan het werk. De gids is er ook voor het eerst en weet de weg nog niet. Daarom gaat ook degene die de lodge heeft opgezet mee met al onze wandelingen en kanotochten. Meteen de eerste dag zien we al verschillende luiaarden (wat een bizarre slome beesten zijn dat toch!), een groot stekelvarken, een tayra (een soort hele grote zwarte wezel of hermelijn), veel apen en vogels, waaronder toucans. De dagen daarop nog gordeldieren, capibara´s (het grootste knaagdier ter wereld, een soort hele grote hamster), kaaimannen en roze rivierdolfijnen.

Brangelina in de jungle

De gids van de pampatour gaat ook met ons mee naar de jungle. We hebben een kamer geboekt in een kleinschalige ecolodge die volledig wordt gerund door een kleine lokale community die al 300 jaar in het Madidi National Park woont. Deze lodge, Chalalan, is echt een succesvoorbeeld voor ecotourisme wereldwijd en heeft al verschillende prijzen gewonnen en de National Geographic gehaald. In de pampa´s had onze gids al trots verteld dat zelfs Angelina Jolie en Brad Pitt (en ook Madonna, Harrison Ford en Leonardo diCaprio) hier geslapen hebben. Wij waren natuurlijk zwaar onder de indruk en vroegen meteen of wij dan in het bed van Brad en Angelina zouden slapen.¨Als je de suite hebt geboekt, dan wel¨ was het antwoord. Helaas, deze ecolodge was al een behoorlijke slag in ons budget dus wij hadden de goedkoopste kamer geboekt.

De lodge is 7,5 uur varen vanaf Rurre. Een prachtige tocht, dat wel, maar we zijn blij als we er zijn. Bij aankomst worden we geleid naar de meest afgelegen cabana van het complex. Vrijstaand, supergroot bed en met prive badkamer. Het duurt even voor het kwartje valt. Waarom zitten wij niet in een goedkope ¨rijtjescabana¨? Bij de avondwandeling gaan we toch even vragen bij onze gids. Wat blijkt: omdat we zo graag in hetzelfde bed als Brad en Angelina wilden slapen, had hij een upgrade voor ons geregeld!! Je begrijpt, de daaropvolgende dagen voelden we ons een filmster bij elk wc-bezoek. (De wc-bril was trouwens wel kapot, wij denken dat Brad erdoorheen is gezakt...)

Vier dagen lang genieten we van de luxe van deze ecolodge. Twee keer per dag zwemmen we in het meer dat bij de lodge ligt en verder maken we wandelingen in de hoop om een jaguar tegen te komen. Helaas... Wel hebben we veel geleerd over de verschillende (medicinale) planten en hoe deze gebruikt worden door de community. Ook veel mooie kleurrijke vogels gezien (papegaaien, parkieten, toucans, ijsvogels, en meer). En heel veel apen.

Na nog een dagje bijkomen in Rurre hebben we een vlucht terug naar La Paz. Als we willen inchecken, zien we dezelfde dame zitten die een week eerder niet tot 19 kon tellen. En ja hoor, wederom zijn er meer passagiers dan stoelen en kunnen we niet mee op de geboekte vlucht. Gelukkig is er snel weer een vlucht waar wel plaats is en komen we slechts een paar uur later in La Paz aan.

Uyuni

Een dag later pakken we de nachtbus naar Uyuni, een stadje in het zuiden van Bolivia dat vooral bekend is door 's werelds grootste zoutvlakte. Met een tour gaan we naar deze Salar de Uyuni die zo'n 12.000 vierkante kilometer (bijna een derde van Nederland!!) beslaat. De eerste dag van de tour crossen we in no time met de jeep over de enorme zoutvlakte (onze chauffeur had helaas slechts één doel: zo snel mogelijk in het volgende hostel aankomen), lunchen we op een eiland midden op de vlakte waar enorme cactussen groeien, en slapen we in een hostel van zout. De volgende twee dagen rijden we verder naar het zuiden door het woestijnlandschap, zien we kleurrijke meren met flamingo's, bizarre rotsformaties en geijsers. Eigenlijk niet met woorden te beschrijven maar de foto's zeggen genoeg!