We laten de immense stad Quito achter ons om te genieten van de Andes! We wandelen over de Quilotoa hoogvlakte, in de wetlands van Cajas en in de vallei van Vilcabamba. Maar er is ook de nodige ontspanning in de thermale baden van Baños.

Quilotoa

Na Quito reizen we door naar de Quilotoa hoogvlakte. De smog van de grote stad verruilen we voor ijle (en koude) berglucht op 3900m hoogte. We verblijven in een eenvoudig hostel zonder verwarming in het kleine bergdorpje Quilotoa. Klaar om hier echt op ons net geleerde Spaans aangewezen te zijn (dachten we), komen we erachter dat de plaatselijke bevolking de lokale taal Quichua spreekt en alle overige toeristen Frans. Niet echt bevorderlijk voor ons Spaans, maar we merken al snel dat wanneer je Franse woorden met een Spaans accent uitspreekt en andersom je ook een heel eind komt.

De omgeving is prachtig. We maken een mooie wandeling rondom het kratermeer van Quilotoa. Op de rand van de krater, soms maar twee meter breed met een afgrond aan beide kanten, steigen en dalen we zes uur lang. We dalen af naar het kratermeer (helaas betekent dat ook weer omhoog...). De volgende dag maken we een mooie wandeling naar en door het nevelwoud van Chugchilan waar we onze eerste kolibries zien.

Baños

Na deze vermoeiende wandelingen waren onze benen wel toe aan wat ontspanning. Baños bood de oplossing. Dit dorpje staat bekend om zijn thermale baden maar bleek ook dé toeristische badplaats van Ecuador te zijn. We moeten even omschakelen van de vriendelijke mensen die we in de berghutten hadden ontmoet naar de vele backpackers in Baños. In het dorp struikel je over de touroperators, restaurantjes, winkeltjes en verhuurders van fietsen, skelters, motoren, quads en terreinauto's. We genieten van de baden en van de westerse restaurantjes (een verademing na dagen van rijst met bonen en aardappels).

Om toch nog een beetje actief te doen, huren we fietsen en fietsen we naar Puyo, een stad richting de jungle op 61 km van Baños. Een prachtige route die ons langs tientallen watervallen leidt. Omdat Puyo veel lager ligt, gaat de weg in het begin alleen maar omlaag en gebruiken we met name de remmen van de fietsen. Na de eerste 20 km downhill komen er echter nog wat pittige klimmetjes... In Puyo pakken we de bus terug naar Baños, waar we weer een goede reden hebben om bij te komen in de warme thermaalbaden.

Cuenca en Nationaal Park Cajas

We reizen door naar het stadje Cuenca, waar de vele kerken, pleinen en andere koloniale gebouwen mooie foto's opleveren. Wat meteen opvalt is dat we hier voor het eerst volop speelpleinen, basketbalveldjes en tennisbanen zien. Het park tegenover ons hotel blijkt een ware hardlooplokatie (fijn dat we niet de enige sukkels zijn...), inclusief een immens standbeeld van de enige olympisch kampioen die Ecuador ooit gehad heeft (Jefferson Pérez op de 20 km snelwandelen in 1996). De stad is overigens ook de lokatie waar de beroemde Panama hoeden vandaan komen (deze komen dus niet uit Panama) en de hoeden in Cuenca zijn dan ook voornamelijk voor de export.

In de buurt van Cuenca ligt het Nationaal Park Cajas, een ruig en vochtig gebied met kleurrijke veentjes, poeltjes, meren en beken. Tegen de luwe berghellingen lopen we door een bijzonder sprookjesachtig bos van kronkelende bomen. Na vijf uur lopen en wegzakken in het moeras houden we de eerste bus in de richting van Cuenca aan. Met onze modderige schoenen (en in Fleur's geval ook broek) komen we terecht in de slaapbus uit Guayaquil met allemaal half-slapende mensen die ons maar vreemd aanstaren... Helaas geen riante zit/ligplek voor ons en de rit terug, staand in een bus die werkelijk door de bergen scheurt, is misschien nog wel het zwaarste van de dag.

Vilcabamba

Onze laatste bestemming in Ecuador is Vilcabamba, een dorpje in een vallei die bekend staat omdat wetenschappers hebben ontdekt dat de mensen hier opvallend oud worden. Relatief veel mensen worden hier 100 en het verhaal gaat dat de oudste persoon in Vilcabamba 130 (!!) jaar oud is. De reden voor dit lange leven zou zijn het milde en constante klimaat, gezond eten, mineraalrijk water en een stressloos bestaan. Het dorp ligt in een prachtige vallei in de Andes, die ons in staat stelt meer mooie wandelingen te maken. Ook maken we een paardrijtocht naar het Nationaal Park Podocarpus.

Nu verlaten we Ecuador, het land waar Fleur een angst voor agressieve straathonden heeft ontwikkeld en Karel-Henk noodgedwongen is afgekickt van de caffeïne (Nescafe is toch net iets minder lekker). Bedankt voor al jullie reacties. We vinden het erg leuk om te zien dat zoveel mensen met ons ‘meereizen'. De volgende update komt uit Peru!